W wielu polskich książkach historycznych, popularnonaukowych, podręcznikach szkolnych i encyklopediach historyczne relacje między Polską a Niemcami nadal przedstawiane są tak, aby pasowały do powiedzenia „jak świat światem Niemiec nigdy nie był Polakowi bratem”. Kreuje się obraz Niemiec, odwiecznego wroga Polski, „które ciągle napadały na Polskę.
Tak uczono w szkole, mówiono i mówi się w radiu i telewizji, pisano i pisze w prasie, w książkach. Czy jest to jednak prawda historyczna poparta dowodami naukowymi. NIE, to są zwykle kłamstwa historyczne, których mamy w polskiej historii sporo.
Historycy mają dar, jakiego nawet bogom odmówiono: są władni zmieniać to, co stało się już przeszłością!
Przyjrzyjmy się faktom.
Po śmierci cesarza niemieckiego Ottona III w 1002 r., w Niemczech wybuchły walki wewnętrzne. Na tronie zasiadł cesarz Heinrich II (Henryk II). Bolesław I Chrobry wykorzystał brak stabilności w państwie Heinricha, wkroczył ze swoim wojskiem i zajął w 1002 r. Lausitz (Łużyce, Marchia Wschodnia), Meissen (Miśnia) i Bautzen (Budziszyn). Doszedł do rzeki Elster, gdzie ustanowił nową granicę swojego państwa. Rok później Chrobry wmieszał się do walk o tron w Czechach. Zajął Pragę, a przy okazji wkroczył na Morawy i zagarnął je dla siebie.
W 1004 r. Cesarz Heinrich II zamierzał odzyskać swój Bautzen (Budziszyn), jednak bez powodzenia. Zarządził odwrót. Wraz z Jaromirem, pretendentem do czeskiego tronu, zdobył i odebrał Bolesławowi Czechy a Jaromir złożył Heinrichowi hołd lenny. Po walkach w Czechach Heinrich II wrócił pod Bautzen (Budziszyn) i zdobył go. W roku 1005 udał się ze swoim wojskiem do Budziszyna a później przez Krosno i Międzyrzecz ruszył w kierunku Poznania. Jednak nie dotarł tam, bo w Krośnie nastąpiło tygodniowe oblężenie miasta. Po negocjacjach Bolesław I Chrobry zawarł pokój oddając Łużyce, Miśnię i Czechy.
Na następną wojnę Bolesława Chrobrego nie trzeba było długo czekać. W 1007 r. w pierwszej wyprawie spustoszył rejon Magdeburga, w drugiej zaatakował i zdobył ponownie Bautzen (Budziszyn) i Lausitz (Łużyce). Dwa lata później w 1009 r. zamierzał zdobyć Meissen (Miśnia), ale to mu się nie udało.
W 1010 r. odwetowa wyprawa Cesarza niemieckiego dotarła do Krosna. Trudności w sforsowaniu Odry sprawiły, że ruszył w stronę Głogowa, którego nie zdobył, ale za to spustoszył tereny nad Nysą i Bobrem. Heinrich kolejną wyprawę planował na 1012 r., ale nie doszła ona do skutku. W odpowiedzi na to Bolesław Chrobry ruszył na Lebus (Lubusz), gród, który został dopiero co odbudowany. Bolesław zdobył go, splądrował i spalił w tymże roku. Przejął inicjatywę w wojnie.
W 1015 r. Heinrich zbrojnie wystąpił przeciwko Bolesławowi Chrobremu. Pomiędzy Bautzen i Krosnem Odrzańskim doszło do starcia, które Heinrich przegrał.
W lipcu 1017 r. z Leitzkau (Licykowa) koło Magdeburga cesarz ponownie ruszył przeciwko Bolesławowi Chrobremu zamierzając odbić swoje miasta. Sforsował Nysę Łużycką i ruszył w kierunku Głogowa a stamtąd w kierunku Niemczy, która była zdobyta przez Mieszka I w roku 990 od Böhmen (Czechy). Nastąpiło oblężenie Niemczy. W tym samym czasie Bolesław Chrobry plądrował Czechy.
Mieszko II, syn i następca Chrobrego, kontynuował politykę zdobywczą ojca. W latach 1028, 1030, 1031 zorganizował łupieżcze wyprawy do Saksonii. Mieszko grabił, co tylko mógł, ale zdobyczy terytorialnych nie uzyskał.
Strona niemiecka w 1029 r. próbowała odebrać swoje ziemie, ale zatrzymali się w Bautzen. W 1031 r. cesarz Konrad II, wykorzystując osłabienie zachodnich granic sąsiada spowodowane walkami z Rusinami na wschodzie, zajął niemieckie zdobycze Bolesława Chrobrego, to znaczy Łużyce i Bautzen. Mieszko II musiał zawrzeć pokój z Konradem, oddając mu Łużyce i Bautzen.
Jak z powyższych danych wynika w XI w. strona niemiecka nie zaatakowała ani razu Polski. Każdorazowo wojny rozpoczęła strona polska, a Niemcy jedynie broniły swojej własności i pragnęły je odzyskać.
A jakie wojny prowadzili polscy możnowładcy z innymi sąsiadami:
-
Wyprawa na Ruś w latach 1017-1022.
-
Wojna polsko-ruska w 1030 r.
-
W 1032 r. Polska zaatakowała Pomorze zdobywając je.
-
W latach 970-990 Mieszko I udał się ze swoją armią na podbój należącego do Czech Sląska, zdobywając go. W 1038 r. Czesi a konkretnie Brzetysław I zorganizował najazd na Polskę i zabrał z powrotem Śląsk
-
Wojna Polsko wewnętrzna Kazimierza I Odnowiciela z księciem Miecławem, z pomocą ruskich żołnierzy.
-
W latach 1047-1050 Kazimierz I Odnowiciel zaatakował dwukrotnie Czechy odbierając Śląsk, za który musiał płacić trybut.
-
Kazimierz wsparł zbrojnie cesarza niemieckiego w walce z Węgrami.
-
W 1059 r. Bolesław II Szczodry wszedł do Czech by odzyskać Grodziec (Hrady), oblężenie mu się nie udało i musiał zarządzić odwrót.
-
W 1060 r. Bolesław II wszedł na Węgry, by uniemożliwić wstąpienie na tron Andrzeja I Białego.
-
W 1063 r. woje Bolesława II zaatakowały Pomorze Gdańskie. W 1064 Pomorzanie w odwecie napadli na Bolesława II.
-
Bolesław II w latach 1068-1069 zaatakował Rus. Przyłączył wówczas Wiznę do Polski.
-
W latach1076-1077 Bolesław ponownie zaatakował Rus i włączył do Polski Grody Czerwieńskie.
-
W latach 1070, 1071, 1072 Bolesław II Szczodry zaatakował Czechy i złupił je.
-
W roku 1076 Bolesław ponownie zaatakował Czechy.
-
W 1077 roku Bolesław wszedł z wojskami na Węgry, by pomóc Władysławowi pokonując pretendującego do tronu Salomona.
-
W 1089 r. książę Władysław I Herman rozpoczął wojnę z Pomorzanami. W 1090 r. zaatakował ponownie.
-
W 1091 r. Wojska Wladyslawa Hermana zaatakowały ponownie i przez kilka tygodni łupiły Pomorze. Pod Nakłem Władysław przegrał, ale w czasie odwrotu spalił Gdańsk. Pomorzanie podążali jego szlakiem.
A jak było w XII wieku? O tym w następnym numerze SILESII.